Deze pagina wordt nog bewerkt
Na een niet al te lange vlucht van circa 3 ½ uur met de Turkse chartermaatschappijen Pegasus Airlines kwamen we aan op de luchthaven van Antalya.In het vliegtuig weinig beenruimte, eten en drinken zijn tegen betaling te krijgen. Bij een dergelijke korte vlucht niet echt een probleem. Onze eerste overnachting in Antalya was in het Lara Hotel. We hadden niet al te grote kamer maar leek dat deze pas gerenoveerd was. We keken met een balkon op de tuin en zee uit. Voor het eten hebben we nog even wat rondgelopen door een park met een grote waterval. Apart om deze in een stad op zee uit te zien komen.
Tijdens ons verblijf was er vanaf 19uur tot middernacht een bruiloft rond de twee zwembaden en tuin. Was een chique bruiloft met uitgebreid ingedekte tafels. Voor bruid en bruidegom waren twee soort troonstoelen in het midden. Zij kwamen pas rond 21uur binnen met muziek en sterretjes vuurwerk rondom. Daarna openden ze met de eerste dans en begon het eigenlijke feest. Eerst vooral Westerse muziek maar in loop van de avond steeds meer traditionelere muziek. De muziek was op een gegeven moment wel vervelend aangezien we wat wilden slapen na een aantal vermoeiende (reis)dagen. Blijkbaar was er bijna elk weekend bruiloften en ging waarschijnlijk de reisorganisatie terzijnertijd naar een ander hotel.
Vanuit Antalya via Korkuteli en Fethiye met een panoramische weg kwamen we uit bij de Middellandse Zee. Vanuit hier reden we naar Dalyan aan de zuidkust waar we rond het middaguur aankwamen. We sliepen hier in het Holiday Paradise Hotel. Dit kleinschalig soort boetiek hotel iets buiten de plaats gelegen heeft diverse gebouwtjes met 23 (familie) kamers. In vele kamers had men twee etages met meerdere bedden. Het waren nette kamers. Rondom het hotel een mooie tuin en een klein zwembad. Wat wel wat minder was het kolossale restaurantgedeelte. Het bargedeelte lag in de tuin. Hier kunnen grote groepen van ca. 500 man eten. Regelmatig komen hier vele touroperators naar toe om daarna een boottocht door het natuurbeschermings gebied Köyceğiz-Dalyan te maken. Wij deden dat natuurlijk ook.
Na de lunch vertrokken we vanaf de steiger die achter het hotel lag met de boot naar dit natuurgebied. We vaarden richting zee met eerst aan de rechterzijde rotsen. Aan de linkerzijde vele hotels en bebouwing van het plaatsje Dalyan. Hier lagen vele boten aangemeerd. Het merendeel tourboten. Vrij snel na Dalayan langs de oever van de rivier uitzicht op tempelgraven die uitgehakt waren in de rotsen, de koningsgraven van de Karische stad Kaunos. Er waren aan twee zijden in de rotsen graven uitgehakt. De rechter lagen het hoogste en waren ook het grootste. Hier waren zes grote graven en eronder kleinere die lijken op kleine grafkamers. Aan de andere zijde waren ze wat kleiner en lagen er meer grafkamers. Deze waren wel in slechtere staat. De twee uiterst rechtse rotsgraven waren nog niet helemaal af. Hier was goed te zien hoe men deze maakten. Men hakten van boven naar beneden de rotsen weg. Zo werd langzamerhand het graf met zijn pilaren en versieringen uitgehakt. We hebben hier natuurlijk uitgebreid staan kijken en uitleg gekregen van onze gids. Meer rotsgraven aan de Lycische kust kan je o.a. zien in Fethiye.
Hierna zijn we doorgevaren via een kronkelende waterweg met veel aftakkingen en met veel en hoog riet rondom. Dit deltagebied lijkt het wel een beetje op de Biesbosch. Onderweg kwamen we bij een doorgang met palen en afrastering met openingen erin. Dit om kleine vissen doorgang te verlenen en de grotere tegen te houden. De doorgang werd ook vaak afgesloten na doorvaart van boten. Het werd afgesloten om vis die van zout naar zoet water gaan om daar eieren te leggen te vangen. Net voordat we bij zee waren (circa 60 minuten varen) lagen er een aantal bootjes met vissers van krab.
We stopten bij een bootje waar al meerdere toeristenbootjes omheen lagen. Twee vissers gooiden regelmatig lijnen in het water met daaraan een krab om schildpadden te lokken. Was de bedoeling om een schildpad te lokken. We hadden geluk. Ondanks de herrie rondom beten ze toch in de krab waarna de visser ze boven water probeerden te krijgen. We hebben enkele schildpadden goed maar wel kort kunnen bekijken. Men probeerde ze boven water te krijgen maar dat lukte helaas niet echt. We zagen wel dat de twee die wij zagen erg groot waren.
De schildpadden waren de bedreigde en sinds 1998 beschermde onechte karetschildpad (Caretta Caretta). Daarna naar het strand gegaan waar deze schildpadden van mei tot september hun eieren op het het Iztuzu strand leggen.
Toen we aankwamen lagen er diverse toeristen boten aan de steiger. Aan de oevers vele strandstoelen en parasols. Langs het strand waarschuwingsborden dat men op bepaalde stukken in de broedtijd niet mocht liggen of iets in de grond mocht steken. Anders werden dan de kleine schildpadjes verstoord.
Bij het uitbroeden van de eieren die in het zand worden begraven is de temperatuur van belang. Bij lage temperaturen worden het vrouwtjes, anders mannetjes. Als de jonge schildpadjes uitkomen, blijven ze nog onder het zand totdat het afgekoeld is. Dus dat zal in de avond zijn en instinctief zullen ze richting zee gaan. Dit omdat de zee reflecteert en dus vaak het meeste licht geeft. Daarom is er in de avond geen toegang tot het natuurpark omdat dan de schildpadjes gedesoriënteerd raken van kunstlicht van o.a. zaklampen. Na het strand weer terug met de boot naar het hotel.
Last Updated on 02/12/2021 by Gerard Meuffels